Ryan Middagh Jazz Orchestra (US) tiltle: Tenor Madness music: Jazz release date: september 27, 2024 label: Ear Up Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Ryan Middagh © Rootsville 2024

Tenor Madness is Ryan Middagh’s nieuwste onderneming als bandleider en arrangeur en is een liefdesbrief aan zowel de saxofoon zelf als aan de uitbundige saxofonisten van de muziekscene in Nashville. De titel van het album, Tenor Madness, is eenvoudig maar uiterst effectief in zijn beknoptheid. Door terug te grijpen naar de titel van een van de meest legendarische albums van de jazz, waarop twee van de grootste grootheden uit de jazzsaxofoon te zien waren, sluit Middagh zich rechtstreeks aan bij de tradities van de jazzgeschiedenis. Bovendien informeert de titel luisteraars precies wat ze kunnen verwachten - dit album is een ode aan de saxofoon, met vaardigheid, meesterschap en creatieve flair, vergelijkbaar met de jazzalbums van weleer die de platenspelers en koptelefoons van elke fan van het genre sieren. Om dit punt nog verder kracht bij te zetten, hoef je alleen maar naar de line-up van aanwezige saxofonisten te kijken en je weet meteen dat wat zal volgen waanzin van de meest voortreffelijke soort is. Tenor Madness bestaat uit altsaxofonisten Alex Graham en Jovan Quallo; tenorsaxofonisten Jeff Coffin, Don Aliquo en Joel Frahm; Kevin Shinskie op zowel alt- als tenorsaxofoons; en Jimmy Bowland en de bandleider zelf, Ryan Middagh, op baritonsaxofoon.

De jazzgeschiedenis heeft haar studenten geleerd dat grote arrangeurs hun spelers kennen en naar hen schrijven. De annalen van de jazzgeschiedenis benadrukken de intieme samenwerking tussen componisten en arrangeurs als Duke Ellington, Charles Mingus en Gil Evans, die de unieke persoonlijkheden van elk lid van hun ensembles in hun respectievelijke partijen schreven. Sindsdien is het een kenmerk van de grote jazzschrijver geworden om niet alleen elk instrument, maar elke persoonlijkheid ten volle te benutten. Maak kennis met Ryan Middagh, de in Nashville gevestigde componist, arrangeur en baritonsaxofonist, geliefd bij zijn tijdgenoten als schrijver wiens werk wordt beïnvloed door en tegemoetkomt aan de unieke persoonlijkheid van elke muzikant met wie hij werkt. Nu, nadat hij zijn bigband, het Ryan Middagh Jazz Orchestra, al met succes had geleid op hun debuut Live From Nashville, stapte hij de studio in om een ​​tweede te creëren, dit keer met een verandering: dit album zou helemaal in het teken staan ​​van het in de schijnwerpers zetten. op de bandleden. Tenor Madness is Ryan Middagh’s nieuwste onderneming als bandleider en arrangeur en is een liefdesbrief aan zowel de saxofoon zelf als aan de uitbundige saxofonisten van de muziekscene in Nashville.

Het titelnummer van het album, “Tenor Madness”, is terecht een geprezen vlaggenschip voor het album. Met krachtige solisten Jeff Coffin en Joel Frahm plaatst Middagh’s arrangement zijn eigen avontuurlijke draai aan de geliefde blues die luisteraars meeneemt op een ware odyssee. “Wiley Roots”, de originele compositie van Middagh, is opnieuw een tenorbattle, en deze keer is de krachtmeting tussen Jeff Coffin en Don Aliquo. Bovendien merkt Middagh op: "Het is gewoon een heel leuke compositie om te spelen." Opvallend is dat het een van de weinige niet-saxofoonsolo's bevat, een prachtige improvisatie van trombonist Roy Agee. ‘This Time the Dream’s on Me’ is een speciaal nummer voor de bandleider. Middagh creëerde dit arrangement terwijl hij en zijn vrouw hun eerste kind verwachtten, en dus glinstert het stuk van het golvende gevoel van verwondering en ontzagwekkende verwachting. Vanwege het persoonlijke karakter van dit stuk is het ook aangrijpend dat dit het enige nummer is waarop Middagh ervoor koos om als solist in de schijnwerpers te staan, met een emotionele baritonsaxofoonfunctie.

De diepgaande samenwerking op Tenor Madness is iets opmerkelijks. Van de selectie van de nummers tot het opnameproces zelf, Middagh noemt de vingerafdrukken van zijn band diep verankerd in de details van dit album. Bekende voorbeelden hiervan zijn te vinden in de stukken “Wired” en “Waiter, Make Mine Blues”. De eerste is een originele compositie van Alex Graham, een van de altsaxofonisten van de band. Middagh’s arrangement van Grahams stuk werd oorspronkelijk gemaakt in opdracht van de North American Saxophone Alliance 2020, en was dus een passende afsluiting van dit saxofoonzware album. ‘Waiter, Make Mine Blues’ werd aanbevolen door de zangeres van de band, Jenna McLean, en is een krachtige feature die is afgestemd op haar kenmerkende stem. Naast de bijdragen van artiesten zorgt Middagh ervoor dat het werk van opname- en mixingenieur Dan Rudin onder de aandacht wordt gebracht.